حرمت خون از منظر حکمت و حکومت
تاریخ انتشار: ۲۶ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۰۳۴۶۱۸
پایگاه خبری جماران: گاهی غبار فتنه چنان غلیظ می شود که آثارش برشیشه شفاف دین می نشیند! واضحات دینی باید تکرار شود.و از آنجمله حرمت خون است.
از دو زاویه می تواند به نظاره نشست؛
اول از زاویه بایدهای شریعت که همان حکمت است، و دوم از زاویه بایدهای حکومت.
خون آدمی چنان حرمتی دارد که به تصریح علامه طباطبائی؛ ریختن خون انسان، در جمیع ادیان الهی حرام است چرا که تباه کردن یک انسان نبوده و بلکه به تباهی کشاندن خلقت و در واقع منازعه با ربوبیت خداست.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
زاویه اول ؛ خون وحکمت
تابلوی دین ما ؛ "یعلّمهم الکتاب و الحکمه" است ، پس بین دیانت و حکمت پیوست ناگستنی است.
حرمت خون ازجمله تعالیم کتاب آسمانی مسلمین است که در آن انبوهی ازحکمت هاست.
بعنوان نمونه دردادگاه الهی؛ اگر بر فرض بتوان پاسخ هر خطاء قاصرانه یا مقصرانه را داد، اما گناهِ قتل باسختی خاصی مواجه است تا جاییکه به غیر از قاتل مباشر و مسبب آن قتل، دیگرانی هم در عذاب قرار می گیرند ؛ مانند آنانکه به ریختن خونی رضایت داشته اند!
پیامبر رحمت (ص) فرمود:"سوگند بخدایی که مبعوثم گرداند؛اگر همه آسمانیان و زمینی یان در ریختن خون یک مسلمان سهیم وشریک باشند و یا راضی باشند، خدا آنان رابصورت به آتش عذاب پرتاب خواهد نمود."
درآن وانفسای محشر؛ اولین دادگاه که در قیامت بر پا می شود ، دادگاه خون است و این نشان از مهمترین جرائم و معاصی اُخروی دارد.
پیامبر(ص) فرمود :"اول مایحکم الله فیه یوم القیامه الدماء"
علت توجه خاص حضرت ربوبی به "خون" دراین بیان پیامبر(ص) آمده:"تباه و نابودی همه ی دنیاپیش خدا، از ریختن خون یک مسلمان سبک تر است. _ لزوال الدنیااهون علی الله من قتل رجل مسلم"
در باور این حدیث تردید نکنید که پایه قرآنی اش؛ آیه ۳۲ سوره مائده است ؛"مَنْ قَتَلَ نَفْسَا بِغَیرِ نَفْسٍ أوفَسادٍ فِی الأَرضِ فَکانَّما قَتَلَ النَّاسَ جمیعاً"
راز اینکه فرمود:ریختن خون یک نفر در فرهنگ قرآن مساوی است با کشتن همه انسانها ؛ در این حقیقت انکار ناپذیرنهفته است که قتل یکنفر در واقع قتل یکنفر نیست، بلکه ریختن خون انسانیت است.
از سوی دیگر امام صادق(ع) فرمود :"صاحب دستی که آلوده به خون مومنی باشد ، هیچ گاه موفق به توبه نمیشود ؛ /لایوفق قاتل المومن متعمدا للتوبه."
در”فقه جمله معروفی داریم؛ «لایبطل دم امرء مسلم» که قاعده مستحکمی است ومبتنی برآیه۳۳ سوره اسراء، و متخذازروایات متعددشیعه وسنی است.
واین قاعده بدین معناست که؛« شرعاً؛ امکان ندارد خون مسلمانی ندید گرفته شود».
البته در برخی نقل ها ، دراین حدیث واژه «لایهدر» آمده یعنی ؛ خون هیچ مسلمانی به هدر نخواهد رفت. درنتیجه می توان گفت نه تنها احکام جزایی و فقهی خون درجای خود محفوظ است، بلکه عواقب وضعی آن خون ریخته شده ، دامن مسببین و مباشرین را رها نخواهد کرد.
زاویه دوم،خون وحکومت
گاهی خون بوسیله دستگاههای حکومتی حق یا باطل ، و بحق یا بباطل ریخته می شود.
امام علی(ع)دراین مورد با صراحت تمام به مالک نوشت:"بپرهیز از خونها و خونریزیهاى بناحق، زیرا هیچ چیزی مانند خونریزی نیست … إِیَّاکَ وَالدِّمَاءَ وَسَفْکَهَا بِغَیْرِ حِلِّهَا، فَإِنَّهُ لَیْسَ شَیْءٌ أَدْنَى لِنِقْمَه، وَلاَ أَعْظَمَ لِتَبِعَه، وَلاَ أَحْرَى بِزَوَالِ نِعْمَه، وَانْقِطَاعِ مُدَّه.."
در این بیان امام علی چهار اثر منفى برای ریختن خون به ناحق آمده:
انتقام شدید الهى[دردنیا]،
مجازات سنگین[درآخرت]،
زوال نعمت[هایی مانندامنیّت و برکت]،
وچهارم ؛ کوتاه شدن دوران حکومتها.
و در خصوص اثرات منفیِ خونریزی روی حکومت ، تصریح می فرماید: "فَلاَ تُقَوِّیَنَّ سُلْطَانَکَ بِسَفْکِ دَم حَرَام، فَإِنَّ ذَلِکَ مِمَّا یُضْعِفُهُ وَیُوهِنُهُ، بَلْ یُزِیلُهُ وَیَنْقُلُهُ"
دراین عبارت امام علی ازچهارواژه (یُضْعِفُ، یُوهِنُ، یُزِیلُ و یَنْقُلُ) استفاده نموده که در هر کدام دقت مهمی لحاظ شده ، بدین توضیح ؛
باریختن خون ؛ اقتدارِ حاکمیت ابتداءاً “تضعیف” میشود. [با تضعیف اقتدار، کشور مورد طمع قرار می گیرد]
سپس ؛ حاکمیت وحکومت سست میشود. [قهراًدشمن قصدحمله می کند]
ودر مرحله سوم که یُزیل بکاررفته، یعنی؛ حکومت ساقط می شود.
ومرحله چهارم که مرحله یُنقل است یعنی ؛ کل حاکمیت به جای دیگرو اشخاص دیگری منتقل می شود.
نکته :اگر در این بخش سخن از خون وحکومت طرح کردیم مقصود این نیست که حکومت متهم شود ، بلکه مقصود این است که وقتی در جامعه اسلامی ، خونی ریخته شد و افکار عمومی تردیدات جدی بدان دارند ، لازم است حکومت اسلامی که داعیه احیاء احکام دینی دارد ، به حکم صداقت در حکم رانی ؛ خودش در مورد خون با حساسیت دینی و وجدانی پیشگام باشد و با بررسی کامل و تبیین مستدل با شواهد قانع کننده وارد میدان شود و از یک سوی احقاق حقوق مقتول نماید و سوی دیگر افکار عمومی را قانع کند .
منبع: جماران
کلیدواژه: افغانستان سهام عدالت لیگ برتر لیگ قهرمانان مقدماتی جام جهانی واردات خودرو ویروس کرونا امام علی امام علی ع هادی سروش افغانستان سهام عدالت لیگ برتر لیگ قهرمانان مقدماتی جام جهانی واردات خودرو ویروس کرونا ریختن خون
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.jamaran.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جماران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۰۳۴۶۱۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
آنچه درباره امام صادق(ع) کمتر شنیده‌اید
امام صادق(ع) یک تشکیلات عظیمی از مؤمنان خود از طرفداران جریان حکومت علوی در سراسر عالم اسلام از اقصای خراسان و ماوراءالنهر تا شمال آفریقا به وجود آورده بود.
به گزارش ایسنا، به نقل از جهان نیوز، آنچه که می‌خوانید بخش‌هایی از بیانات حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در تاریخ ۱۴ شهریورماه ۱۳۵۹ است:
امام صادق(ع) مرد مبارزه بود، مرد علم و دانش بود و مرد تشکیلات بود. مرد علم و دانش بودنش را همه شنیده‌اید. محفل درس امام صادق(ع) و میدان آموزشی که آن بزرگوار به وجود آورد، هم قبل از او و هم بعد از او در تاریخ زندگی امامان شیعه بی‌نظیر بود. همه حرف‌های درست اسلام و مفاهیم اصیل قرآن که در طول یک قرن و اندی به وسیله مغرضان و مفسدان یا جاهلان تحریف شده بود، همه آنها را امام صادق(ع) به شکل درست بیان کرد.
اما مرد مبارزه بودنش را کمتر شنیده‌اید. امام صادق(ع) مشغول یک مبارزه دامنه‌دار و پیگیر بود. مبارزه برای قبضه کردن حکومت و قدرت و به وجود آوردن حکومت اسلامی و علوی. یعنی امام صادق(ع) زمینه را آماده می‌کرد تا بنی‌امیه را از بین ببرد و به جای آنها حکومت علوی را که همان حکومت راستین اسلامی است بر سر کار بیاورد. اما آن بعد سوم را که اصلاً نشنیده‌اید، مرد تشکیلات بودن امام صادق(ع) است که یک تشکیلات عظیمی از مؤمنان خود از طرفداران جریان حکومت علوی در سراسر عالم اسلام از اقصای خراسان و ماوراءالنهر تا شمال آفریقا به وجود آورده بود. تشکیلات یعنی چه؟ یعنی این که وقتی
امام صادق(ع) اراده می‌کند آنچه را که او می‌خواهد بدانند، نمایندگان او در سراسر آفاق عالم اسلام به مردم می‌گویند تا بدانند. یعنی از همه جا وجوهات و بودجه برای اداره مبارزه سیاسی عظیم آل‌علی جمع کنند. یعنی وکلا و نمایندگان او در همه شهرها باشند که پیروان امام صادق(ع) به آنها مراجعه کنند و تکلیف دینی و همچنین تکلیف سیاسی خود را از آن حضرت بپرسند.
تکلیف سیاسی هم مثل تکلیف دینی واجب‌الاجرا است. امام صادق(ع) یک چنین تشکیلات عظیمی را به وجود آورده بود و با این تشکیلات و به کمک مردمی که در این تشکیلات بودند با دستگاه بنی‌امیه مبارزه می‌کرد. در هنگامی‌که پیروزی او بر بنی‌امیه حتمی بود، بنی‌عباس به عنوان یک جریان مزاحم و فرصت‌طلب آمدند، میدان را گرفتند و بعد از آن امام صادق(ع) هم با بنی‌امیه و هم با بنی‌عباس مبارزه کرد.
انتهای پیام
حادثه تلخ برای جوان معلول ساروی که نخبه دانشگاه بود